صدای دایناسورها

دایناسورها جزو خزندگان مهره‌دار بوده که بیش از 200 میلیون سال قبل بروی زمین ساکن بودند که در پی وقوع انقراض کرتاسه-پالئوژن منقرض شدند. محققان معتقدند پرندگان امروزی که برروی زمین زیست دارد نسل باقی مانده از دایناسورها هستند چرا که در اسکلت پرندگان استخوانی مشابه استخوان دایناسورها یافت شده‌است.

صدای دایناسور ها، افکتی از انقراض زندگی

تحقیقات نشان داده‌است که دایناسورها مشابه پستانداران خونگرم و برخلاف سایر خزندگان خونسرد از مقدار غذای زیادی استفاده می‌کردند. فسیل‌های کشف شده دایناسورها از قرن نوزده تا کنون که به موزه‌های سراسر جهان منتقل شده و آثار رسانه‌ای بسیار از جمله کتاب‌های فراوان در رابطه با آنان به چاپ رسیده‌است.

دایناسورها که بیش از 160 میلیون سال روی زمین زندگی می‌کردند از پستانداران هم دوره خود بزرگتر بودند. اگرچه بسیاری از مردم دایناسورها را گوشتخوار می‌شناسند ولی اغلب دایناسورها گیاهخوار بوده‌اند به طوری که براساس فسیل‌های کشف شده 65 درصد دایناسورها گیاهخوار و 35 درصد آنان گوشتخوار بوده‌اند. در این میان چند دایناسور همه چیزخوار نیز شناخته شده‌است. دایناسورها نیز مانند بسیاری دیگر از موجودات زنده معمولا به صورت گله‌ای و گروهی زندگی می‌کردند. برخی از دایناسورها مانند مایاسورها و سالتاسورها به شکل گروهی به ساختن لانه برای خود و فرزندان خود مشغول می‌شدند. شبیه سازی‌های صورت گرفته همچنین نشان می‌دهد صدای دایناسورها بایکدیگر متفاوت بوده‌است. باتوجه به انکه اطلاعات دقیق و مشخصی در رابطه با صدای دایناسورها در دسترس نیست ولی بسیاری از دانشمندان آنها را مشابه با صدای هیولا تخمین می‌زنند که به واسطه هیکل قوی و بزرگ خود باید از صدای خشن و بلندی برخوردار باشند.

مطابق اطلاعات بدست آمده و با استفاده از شبیه‌سازی دایناسورها به هنگام دفاع و مبارزه فریادهایی برای ترساندن حریف مقابل خود سرمیدادند. آنها همچنین برای جلب توجه همگونه‌های خود نیز از صدا و صوت استفاده می‌کردند. علیرغم آنکه اطلاعاتی درباره گریه و ناله دایناسورها در دسترس نیست اما امکان دارد که این موجودات نیز همانند بسیاری از جانوران توانایی گریه کردن را دارا بوده‌اند.

در رابطه با انقراض دایناسورها نظریه‌های مختلفی ارائه شده است. برخی از دانشمندان معتقد بودند انقراض دایناسورها در پی دهانه برخوردی شیوا در هند و فعال شدن آتشفشانها رخ داده است. عده‌ای دیگر معتقدند که فوران‌های عظیم آتشفشانی در سطح زمین سبب انقراض نسل دایناسورها گردیده‌است. امابراساس آخرین نظریه که مورد تایید بسیاری از دانشمندان قرار دارد، برخورد یک شهاب سنگ بزرگ زمینه انقراض این خزندگان بزرگ جثه را بوجود اورده است. نزدیک 66 میلیون سال قبل شهاب سنگ عظیمی در منطقه‌ای در مکزیک به زمین برخورد کرد. پس از برخورد این شهاب سنگ 15 کیلومتری توده عظیمی از گرد و غبار ایجاد شد که سبب مسدود شدن نور خورشید گردید. به واسطه قطع مسیر رسیدن نور خورشید به زمین بخش وسیعی از پوشش گیاهی زمین رو به نابودی رفت و زمینه مرگ جانوران گیاهخوار و بدنبال آن دایناسورهای گوشتخوار را فراهم کرد. همچنین ادعا می‌گردد که طوفان‌های بزرگ آتشین نیز در سطح کره زمین به قوع پیوسته که موجب از بین رفتن تعداد بسیاری از جانوران شده‌است. با توجه به آنکه محل برخورد شهاب سنگ در اقیانوس آرام کنونی بوده است به احتمال زیاد سونامی‌های مختلفی نیز رخ داده است و بدین ترتیب و درپی وقوع سلسله اتفاقات مختلف نسل دایناسورها که جانداران غالب زمان خود بوده‌اند از روی زمین منقرض گردیده‌است.