دانلود 1,138 افکت صدای سنتی

موسیقی اصیل ایرانی با نام‌های مختلف همچون موسیقی سنتی ایرانی، موسیقی کلاسیک ایرانی و موسیقی دستگاهی شناخته می‌شود نوعی بدیهه گویی می باشد. این موسیقی دستگاه ها، نغمه‌ها، ردیف‌ها و آوازهای مختلفی از دوران کهن و پیش از میلاد شامل می شود.

صدای اصیل موسیقی ایرانی

 موسیقی سنتی ایرانی بر موسیقی سایر کشورهای هم قاره‌ای همچون کشورهای اسیای میانه، افغانستان، پاکستان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، ترکیه و حتی یونان تاثیر گذاشته است. صدای موسیقی سنتی ایرانی یکی از دلنشینترین و زیباترین موسیقی‌های جهان بوده و ردیف‌های موسیقی اصیل ایرانی در فهرست آثار ناملموس جهانی ثبت شده است.

دستگاه های موسیقی ایرانی شامل که توالی خاصی از پرده‌های موسیقی را شامل می‌شود هفت دستگاه و شش آواز می‌باشد. دستگاه شور، دستگاه سه گاه، دستگاه چهارگاه، دستگاه همایون، دستگاه ماهور، دستگاه نوا و دستگاه راست پنج گاه هفت دستگاه مختلف موسیقی ایرانی می‌باشد که هر یک صدای ویژه خود را دارد. آوازهای موسیقی ایرانی قسمتی از دستگاه های فوق بوده و هریک را می‌توان یک دستگاه فرعی نامید. آواز ابوعطا، متعلق به دستگاه شور، آواز بیات ترک (بیات زند)، متعلق به دستگاه شور، آواز افشاری، متعلق به دستگاه شور، آواز دشتی، متعلق به دستگاه شور، آواز بیات کرد، متعلق به دستگاه شور و آواز بیات اصفهان، متعلق به دستگاه همایون می باشد.

علاوه بر دستگاه های فوق هر یک از نواحی ایران موسیقی سنتی خود را دارد. موسیقی کردی، موسیقی بلوچی، موسیقی ترکی آذربایجانی، موسیقی بختیاری، موسیقی جنوب ایران، موسیقی خراسانی، موسیقی گیلکی، موسیقی قزوین، موسیقی لرستان، موسیقی مازندران، موسیقی نمکدره‌ای، موسیقی همدان، موسیقی تالش، موسیقی بندری، موسیقی ایلامی، موسیقی دزفولی، موسیقی قشقایی، موسیقی محلی فارس از انواع مختلف موسیقی محلی ایرانی می باشد که هریک علاقمندان و مخاطبان خاص خود را دارد.

صدای موسیقی سنتی ایرانی را سازهای مختلف آن تشکیل می‌دهد که همراه با نوای خواننده جلوه ویژه ای به این موسیقی می‌بخشد. سازهای مورد استفاده در موسیقی ایرانی عبارتند از: نی، دف، تار، سه‌تار، دوتار، کمانچه

قیچک، قانون، شورانگیز، تمبک، چنگ، رباب، تنبور، سنتور، بربط، عود، دایره، ضرب، چگور، تمبیره، سرنا، دودوک (بالابان)، نی انبان، قره نی، دون علی، دوضاله یا دوزله، دهل، دمام، تاس، نقاره، زنگ، طبل، کرنا، کوس، دیوان، هزارتار، چنگ، سنتور ایستاده، اِکتار (سازی تک سیمه) و سایر سازهای مربوط به مناطق مختلف و محلی که هریک در نوع خود خاص و ویژه می‌باشد و صدای مخصوصی را ایجاد می‌کند.

موسیقی اصیل ایرانی در مناسبت‌های مختلف مانند آیین‌های زرتشتی، نوروزخوانی ها، تعزیه‌ها، ماه رمضان، صلوات خوانی و مداحی و مدیحه سرایی برای اهل بیت نیز به کار می‌رود. عده ای موسیقی سنتی ایرانی را در مقایسه با موسیقی سایر کشورها بویژه کشورهای غربی غم انگیز توصیف می‌کند که ریشه آن می‌تواند در فرهنگ و مذهب مردم نهفته باشد. به هرحال بسیاری از موسیقی دانان معتقدند که صدای موسیقی ایرانی دارای احساس بویژه احساس غم می‌باشد و بخش عمده ای از موسیقی ایرانی را آثار غم انگیز تشکیل می‌دهد.

موسیقی دانها و نوازندگان مشهور ایران باستان مانند باربد، نکیسا و رامتین نقش ویژه ای در شکل گیری و دوام موسیقی داشته اند. حال آنکه ردیف دستگاهی امروزی نیز مدیون آقا علی اکبر فراهانی است که مجموعه نواخته‌ها و آوازها را در قالب ردیف گردآوری کرده است.